Verslag van het tweede raceweekend van 2017
Het tweede raceweekend ligt al weer achter ons, het weekend begon ditmaal al op de woensdag avond, we zouden deze avond op het circuit gebruiken om de machine aan te passen en een Translogic blipperassist aan te brengen, de blipper zorgt er voor dat je net als bij de Moto GP machines automatisch op en terug kunt schakelen zonder dat je zou hoeven te koppelen, enige moment is het moment van wegrijden vanuit de 1e versnelling vanuit stilstand. Samen met Stephan Verkade van V Racing products en de hulp van het Eusman Racingteam, hebben we de avond gebruikt om het geheel er op te bouwen.
We dachten rond 12 uur dat we klaar waren echter bleek het elektronische systeem van de Yamaha zelf uiteindelijk niet meer te werken, waardoor het geheel niet volgens plan verliep. Vanaf dat moment zijn we alles stukje bij beetje na gaan lopen om alle opties uit te sluiten, zelf zo ver dat alles er weer af was en het nog niet werkte?? In de nacht zijn we om 2.00 uur gestopt met het zoeken naar de oplossing en is er op de donderdag verder gesleuteld aan de elektronica om het geheel werkend te krijgen, uiteindelijk bleken 2 kabels in het schema omgedraaid te moeten worden waardoor het geheel uiteindelijk wel werkte. Was even zoeken in een speld in een hooiberg maar uiteindelijk kreeg Stefan dit voor elkaar.
Op de donderdag was ik zelf actief als instructeur voor de CRT en was er helaas geen mogelijkheid meer om het systeem te testen. Dit zouden we een dag later tijdens de vrijdag trainingen gaan doen.
De vrije trainingen van de vrijdag; het blipper systeem kon worden getest, het was werderom kwa weer een lastige dag, koud en bewolkt met een graad of 12 was het dan wel eindelijk tijd om de baan op te gaan, wat bizar om zonder te de koppeling te schakelen, zeker de eerste paar bochten was het met terug schakelen echt het idee van werkt het wel??
Zeker de eerste keer aan het einde van de Veenslang vergiste ik mij en was het echt enorm wennen, maar wat gaaf!!!! Echt geweldig, enige probleem waar ik erg mee aan het worstelen was, om het ritme en het automatisme te vinden, normaal ben je gewend om te koppelen remmen op vaste punten en dit was nu totaal anders, gedurende alle vrije trainingen bleef dit een probleem eerlijk gezegd, het was totaal opnieuw je rem en schakelpunten zoeken over het gehele circuit. Tot overmaat van ramp verschakelde ik mij in de 4e training en kwam ik niet meer goed uit bij de Strubben en verloor de voorzijde van de machine, de eerste valpartij met de R1 was een feit.
Tijdens de val heb ik geprobeerd de machine op te vangen waardoor ik zelf met de linker zijde onder de machine had gehouden, niet geheel slim misschien maar daardoor de schade beperkt gehouden aan de machine en zelf een kneuzing aan de knie opgelopen, maar goed, machine opgeraapt en daarna direct een snellere ronde eruit geperst tijdens die sessie. Bij binnenkomst werd ik al opgevangen door het team en de organisatie die de val vernomen hadden, ik moest me daarna direct melden in het medical center op het circuit (verplicht na een val), onder het genot van een bak koffie en een klein onderzoek en het melden dat ik last had van een splinter in mijn linker ringvinger, die ik de dag ervoor er niet uit had gekregen, mocht ik weer vertrekken en kon ik de laatste vrije training afwerken.
Raceday
Q1 het was wederom koud en er hing zo veel dauw dat het vizier tijdens de eerste ronde dacht ik besloeg echter zat dit op het vizier. De temperatuur was ook weer laag waardoor het lastig was om de banden goed op temperatuur te houden, dit was voornamelijk achter op het circuit te merken, doorkomen Manderveen/Duikersloot spinde de achterzijde niet alleen maar stapte deze ook uit waardoor het gas er niet direct vol op kon en dit in de exit speed behoorlijk lastig maakte, uiteindelijk scheelde dit vanuit Meeuwenmeer tot Hoge Heide, meer als 15Km/uur en das gewoon echt te veel, het was even worstelen maar uiteindelijk kon ik in de eerste kwalificatie P6 bemachtigen met een 1.51,9.
Q2 waren er al iets betere omstandigheden en met een hogere bandenspanning probeerde we de temperatuur beter te houden in de banden, het probleem bleef echter aan de achterzijde, wel mijn tijd iets kunnen verbeteren en met een 1.51,2 had ik uiteindelijk een 10e startpositie te pakken voor de race. Op zich was ik daar wel blij mee, ik stond lang op P9 tijdens de kwalificatie maar P10 is een plaats aan de linker buitenzijde en dat is gunstiger voor de haarbocht, dan kan je beter buitenom het veld rijden, al met al niet bij met P10 uiteraard maar wel een prettige startpositie aan de buitenzijde.
Race 2
Waar ik mocht starten vanaf P10 was het eerst zaak om op het juiste moment te vertrekken nav. race 1 ;-), dit lukt en ik kon ruim op tijd vertrekken en de warm up lap alles op scherp zetten. Na het opstellen was het wachten tot de lichten uit zouden gaan, normaal is dat terugtellen van 3 naar 1 en volle bak gaan, nu was het 3, 2, en voor dat ik 1 dacht was het licht al uit, shit iets te laat, maar ik kwam goed van mijn plek, beter als normaal voor mijn doen, ik had wel behoorlijk wat plaatsen verloren, maar in de haarbocht kon ik er inderdaad volgens plan er direct een aantal goedmaken. Gedurende het vervolg van de eerste ronde kon ik er nog 3 goedmaken en na de eerste ronde kwam ik als 13e over start/finish. Het tempo zat er direct goed in maar dat gold eigenlijk voor het gehele veld. De eerste ronden was het zowel verdedigend als aanvallend rijden waarbij verdedigend de boventoon voerde en de juiste rijlijnen niet direct konden worden gereden.
Na 3 ronden kon de blik naar voren worden gericht en ontstond er een klein gat achter mij, naar de voorzijde toe zag ik dat het veld ook uit elkaar getrokken werd en wilde ik zsm de weg naar voren banen om de aansluiting niet te verliezen, in de Ossenbroeken kon ik de buitenlijn goed vasthouden en met een hoger tempo Jan de Boer aan de binnenzijde van de Strubben Passeren, zo kon ik doorstoten naar de 12e positie. Het gat naar de nummer 11 was op dat moment al erg groot geworden en waar ik normaliter de een na de ander moet passeren kwam ik nu een aantal ronden in niemandsland te rijden, op zich erg vreemd maar ook wel eens een keer lekker zou je denken maar niets is minder waar, doe mij dan maar de gevechten!! Naar mate de ronden verstreken kreeg ik 2 ronden voor het einde op het rechte stuk start/finish de aansluiting met de nummer 11, Carl Nengerman met kort daarvoor de nummer 10, ik kon mij wederom bij Ossenbroeken aan de buitenzijde positioneren en harder buitenom rijden en aan de binnenzijde Strubben Carl passeren, de exit was niet echt goed de Strubben uit, echter zat ik aan de rechter kant op de Veenslang en kon het gas er op houden en Carl uitremmen de Ruskenhoek in en plaats 10 definitief behouden en vanaf Stekkenwal mijzelf los rijden.
Door het gevecht kon ik de aansluiting met de nummer 9, 8 en 7 in het vizier niet meer dichtrijden voor het einde van de race. Terugkijken was het een rustige en eigenlijk saaie race, waar ik normaal veel goed moet maken was het nu een rustige race die totaal anders was opgebouwd, wel direct vanaf het begin in een goed race ritme gekomen met mijn snelste openingsronde ooit, dus dat was een groot winstpunt, enig minpunt vond ik zelf dat ik niet in het tweede deel van de race de racepace kon verhogen, wat normaal een sterk punt is kreeg ik nu niet voor elkaar. Al met al dik tevreden, doelstelling was zeker na race 1 in de top 10 te eindigen en dat is gelukt. Het tempo gaat omhoog en we zitten al weer in de 49ers en dat bied perspectief. Na de race bleek een rijder een Jumpstart gemaakt te hebben waardoor ik nog 1 plaats opschoof in de eindstand en uiteindelijk als 9e geëindigd ben, de afgelopen periode is er hard gewerkt om volgende week nog sterker aan de start te verschijnen en daar kijk ik dan ook enorm naar uit, want er zit nog veel meer in het vat en we gaan dat er komend weekend eens uit halen ;-).
